Een van de leden van onze projectgroep heeft zijn beroepsoriëntatie doorgelopen binnen een revalidatiecentrum. De unit waarop hij stage liep was vooral gericht op revalidatie van patiënten met een CVA.  Op de afdeling zijn ook andere patiënten te vinden, ten gevolge van overvolle units, met aandoeningen zoals een fractuur of een virusinfectie waarvan ze moeten revalideren.

 

Tijdens mijn stage kwam er op de afdeling een nieuwe patiënt binnen, patiënt A. Deze meneer had een bacteriële infectie opgelopen in het ziekenhuis (Clostridiumbacterie) en was daardoor erg aan het verzwakken. Door de virusinfectie die meneer had opgelopen, had hij vele malen last van defecatie incontinentie. Verder had meneer al 12 jaar een urostoma, was meneer gediagnostiseerd met COPD en was meneer erg verward, op sommige momenten wist meneer niet waar hij zich bevond, welke dag het was of wanneer hij bepaalde afspraken had staan voor bijvoorbeeld de fysiotherapie of de kapper. Verder had meneer een beginnende decubitusvlek op de stuit.

 

Ik ben meerdere malen meegegaan om meneer te verschonen. Voordat je de kamer opging moest je een beschermend schort en handschoenen aantrekken volgens protocol, in verband met besmettelijkheid. Dit protocol werd niet altijd nageleefd. Zo mag je bijvoorbeeld niet in beschermende kleding de kamer af om wat te pakken, wat meermaals gebeurde. Ook moet volgens protocol de beschermde kleding in aparte afvalzakken worden gedaan, wat ook niet altijd (vaak niet) nageleefd werd.

Meneer kon in het begin niet uit bed komen, dus werd hij op bed verschoont en verzorgd. Hierbij viel me op, dat op het moment dat meneer op zijn zij werd gedraaid en de verzorgende achter zijn rug bezig was, er weinig tot geen communicatie was over wat er achter hem gebeurde. Dit werd ook duidelijk doordat meneer hierna vragen deed stellen. Zo werd er bijvoorbeeld ProShield op de stuit gesmeerd, waarna meneer zelf vroeg wat er op zijn stuit gedaan werd en waarvoor.

Ook kwam men pas na een paar dagen erachter, dat het bed van meneer te klein was. Meneer gaf dit zelf aan, hij wilde in eerste instantie niet ons tot last zijn, want hij vond het al erg genoeg dat hij meermaals per dag incontinent was van feces.  Hierop is een groter bed voor meneer aangevraagd.  Deze aanvraag ging echter niet zonder problemen, aangezien het nog ongeveer 1 week heeft geduurd voordat het bed eindelijk geleverd werd. Meneer begon gedurende deze periode ook meer last te krijgen van zijn gewrichten.

Dit had tot gevolg dat in het begin het revalidatieproces van meneer niet goed verliep. Doordat meneer last had van zijn gewrichten voelde hij zich ook niet goed en sterk genoeg om uit bed te komen.